ලිංගිකත්වය සහ කාන්තාව

 ලිංගිකත්වය සහ කාන්තාව

         ලිංගිකත්වය සහ කාන්තාව දෙස ලාංකේය පුරුෂයා දරන මතය අතිශයින්ම ගෝත්‍රිකවාදී සංකල්පයකට සමානය. ඔහු සිතන්නේ "තමා කාන්තාවන් දහසක් සමග නිදි වැදුනත් තමාගේ බිරිය තමා සමග පමණක් නිදි වැදිය යුතුය" බවයි. තමාගේ බිරිද තමා සමග පමණක් නිදි වැදිය යුතු සංකල්පය තරමක් සාධාරණීකරණය විය හැකිය. එහෙත් තමා කාන්තාවන් දහසකගේ පහස විදිමින් එවැනි සංකල්පයක එල්ලී සිටීම කොයිතරම්නම් දුරට සාධාරණ ද?

         යුරෝපානු සංස්කෘතියට සාපේක්ෂව ඉන්දියාව, ශ්‍රී ලංකාව වැනි දකුණු ආසියාතික රටක සංස්කෘතිය අතිශයින්ම පරස්පරය. යුරෝපානු සංස්කෘතිය තුල ලිංගිකත්වය යනු විවෘත සංකල්පයකි. එහෙත් ලංකාව වැනි රටක ලිංගිකත්වය යනු සංවෘත්ත වූ එහෙත් පිරිමියාට පමණක් මූලික වූ සංකල්පයකි.

         පොදුවේ, පුරුෂයා අඩුම තරමින් කාන්තාවන් දහයක දොලහකවත් පහස ලැබුවොත් නියම පිරිමියෙකු වන්නේය. එහෙත් කාන්තාව කෙරෙහිනම් , ඇය එක් පුරුෂයෙකු සමගවත් නිදිවැදුනොත් ඕ මහා වෛශ්‍යාවක වන්නීය. මේ වූ කලි මහා ගෝත්‍රික සංකල්පයක සිද්ධාන්තයක් නොවන්නේද?

         එක්කෝ කාන්තාවට සාපේක්ෂව පිරිමියාද ලිංගිකත්වය තුල සීමා සංකල්පයකින් යුක්ත වීම යුතුය. නැතිනම් කාන්තාවට ද පුරුෂයාට සාපේක්ෂවම ලිංගිකත්වය කෙරෙහි විවෘත සංකල්පයකින් යුතු වීම යුතුය. නමුත් එවැනි සංකල්පයක් ලාංකේය සංස්කෘතියට ආගමනය වීම සිහිනයක් බව යතාර්ථයකි.

         හුදු සුදු ඇදුමට පමණක් වසන් වුනු බොහෝ පිරිමි ශුද්ධවන්තයෝනම් නොවේ. මන්ත යත් එකී ගෝත්‍රික සංකල්පයේම පිහිටාරක්ෂාවෙන් ඔවුහු ලිංගිකත්වය වෙනුවෙන් පුරුෂාධිපත්‍යය විහිදුවන බැව්නි.

     දෙනෝ දහක් අත ගත්තද....

     සැමියෙක් නැති ලදුනේ........

        කේදජනකම කාරණාවනම් අතින් අතට ගියද ඇයටම කියා පුරුෂයෙකු නොවීමයි. තාවකාලිකව රැයක් පහන් කිරීමට ඇය වෙනුවෙන් ඕනෑතරම් පිරිමි සිටිති. එහෙත් ඇගේ අත ගෙන පෙම් දමින් දවසක් ගෙවන්නට අයෙකු නැත. ඇයගේ හදවතට ලං වන්නට කෙනෙකු නැත. ඊට හේතුව ලෙස පිරිම්න් සලකන්නේ දෙනෝ දාහකගේ අත ගැනීමයි.

        නමුදු මේ සංකල්පය පිරිමියාට කොහෙත්ම බලපාන්නේ නැත. කතාවටම අනුව "සෝදා ගෙට උනු කල' ඔහු ශුද්ධවන්තයෙකි. දෙනෝදාහකගේ අත ගත්තද ඔහුගේ විවාහය වෙනුවෙන් කන්‍යාවක් බලා සිටින්නීය.

     පිරිමින්ගේ පාප කදට

     දෝස විදින ලදුනේ...

     

     අදුරේ පව් කරන දනා

     එලිය රවන ලදුනේ...

     ලැම පමණක් ලොවට පෙනෙන

     ලය නොපෙනෙන ලදුනේ.........

        සැබවින්ම ඇය පිරිමින් ලගට ගියා නොවේ. පිරිමියා ඇය සොයාගෙන ඈ වෙන එන්නේය. රැයක් වෙනුවෙන් ඇගේ අත ගන්නේය. රැයට පමණක් ඇගේ පරම අයිතිකාරයා වන්නේය. එහෙත් අවාසනාවට ඊලග රැයේ ඈ සොයාගෙන ඈ හිමිකරගන්නට පැමිනෙන්නේ ඔහු නොව වෙනකෙකි. නමුදු ඇගේ කේදවාචකය ගැන කතා කරන්නට කිසිවෙකු නැත. එලි වූ විගස පව් සෝදාගැනීමෙන් පිරිමියා    ශුද්ධවන්තයෙකු වන්නේය. අවසන පිරිමියාගේ පාප කන්දටද සමාජය ඉදිරියේ දෝශ විදින්නේ ඇයම ය.

         රැය පහන් කරන්නට ඇගේ අතගත් පාපතරයා එලියේදී කුමාරයෙකි. අදුරට පමණක් ඔහු වැරදිකාරයෙකි. එලියේදී ඈ දුටු විට ඒ පාපතරයා ඔහුට අමතන්නේ පවා වේසිය යන ආගන්තුක ආමන්ත්‍රණයෙනි. සැබැවින්ම ඇගේ ලය කියවන්නට පිරිමියාට නොහැකිය. ලැමෙහි ආශ්වාදය පමණක් විදින ඔවුහු ඇගේ ලය කෙසේනම් කියවන්නද? ලොවක් ඉදිරියේ වැරදිකාරියක වන ඇගේ කතාවේ මුල් පිටුව ලියන්නේ පිරිමියෙකුමය. එහෙත් ඒ බව බාරගන්නට පිරිමි කැමති නැත.

         සැබවින්ම කාන්තාව වනාහි බලන්නේ පිරිමියෙකුගේ වර්තමානට සහ අනාගතය දෙසයි. එහෙත් පිරිමියෙකුට අවශ්‍ය වන්නේ ඇගේ පැටිකිරියයි. ඇගේ අතීතයයි. ලාංකේය සමාජය තුල මේ සංකල්පය මහා කකේදවාචකයකි.

        දහසක් "කුමාරවරු'යැ නම් පටබැදගන්නා සමහරු" ඇත්තෙන්ම කාලකන්නියෝ ය. වෛශ්‍යාවකව ඇගේ ලය කියවන්නටත් අසමත් පිරිමින් ඉදිරියේ ලයෙහි පහස දෙන සැබෑ කුමරියෝ මේ බව කියාගන්නට නොහැකිය අසරණව ලෝකයට හොරා ඉකි කසති.

        මේ වනාහි වෛශයාවක සාධාරණීකරණය කරනවානම් නොවේ. වෛශ්‍යාවක ගරහනවාට පෙර තමන්ගේ පව් කද ඇය වෙත බාර කරන කාලකන්නි පිරිමි ගැන කතා කල යුතුය. පෙම් සමයේ ඈ සුරගනියක මෙන්ම දැක ඒ පෙම් දම් ගිලිහුනු විට ඈම  වෛශ්‍යාවකට සම කරන කාලකන්නින් ගැන කතා කල යුතුය. පෙම් දියේ නාමයෙන් රාග දියට කිමිදවා රෑ සුරතලියක කරවන කාලකන්නින් ගැන කතා කල යුතුය. එසේත් නොමැතිනම් පිරිමියාට සාපේක්ෂව කාන්තාව ද ලිංගිකත්වය තුල සම විවෘත කල යුතුය.

ඒ හැර පිරිමින්ගේ පාප කදු කතුන්ට බාර කර නමට කුමාරවරු වීම පිරිමකම නොවේ...

     ලදුනේ... ලදුනේ....

     ඔබේ දෑස දැක ගත්තෙමි

     සැදෑ කලෙක ලදුනේ....................................

2018.09.02